ดอก หรือลำต้น หรือเมล็ด
ที่เติบโตนี้
จากดิน น้ำ แสงแดด ส่วนใด
ชีวิต
รับรู้หรือมิรับรู้ ก็ล้วนเป็นไปตามทาง
แม้รู้ว่าควรปล่อยวาง
แต่ข้ายังแบกสัมภาระเกินแรงเอาไว้บนหลัง
หัวเราะ ถอนใจ และบอกกับตนว่า
ข้ามิได้มุ่งไปนิพพาน
หากแต่มุ่งสู่ความฝัน
เรืองรอง รุ่งรัศมี
บทกวีนี้เขียนไว้นานมากแล้ว
ได้เคยคัดลอกนำมาใส่กรอบแสดงนิทรรศการ และได้นำมาตีพิมพ์ในคอลัมน์ “ย่ำเดือนกลับมาหยาดเหงื่อหอม”
นิตยสาร หัวใจเดียวกัน ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๘ เดือนมกราคม ๒๕๕๓
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น