เสียงเพรียกของสายรุ้ง

มองฟ้า 2010 : สีน้ำบนกระดาษ (29x40 ซม.) 

เมื่อมีความฝัน และเมื่อมุ่งหมายเดินไปในเส้นทางฝัน เรามักพบเจอเรื่องราวหลากหลาย

แต่เราได้เรียนรู้สิ่งใด

คงเป็นเช่นเดียวกับเส้นทางสายอื่นๆ ชีวิตที่ไม่เอาแต่ปิดหูปิดตาตัวเอง ถึงอย่างไรก็ทำให้ได้พบ ได้เห็น เรื่องราว และเหตุการณ์นานา หากไม่ปิดใจ ปิดสมอง จะมากจะน้อยคงได้เรียนรู้สิ่งใดสิ่งหนึ่งบ้าง

ดั่งเช่นเรียวรุ้ง มีแง่มุมหลากหลายให้มองและพิจารณา

รุ้งคือการหักเหของแสงที่กระทบกับไอน้ำในบรรยากาศ

รุ้งคือมายาภาพแสนงาม

รุ้งคือของขวัญจากท้องฟ้า

รุ้งคือเสียงเพรียกนามธรรมบางอย่างของผู้คน มันมีความหมายพิเศษต่อทุกผู้คนหรือไม่

ในการใช้ชีวิตปกติทั่วไป และการใช้ชีวิตก้าวมุ่งไปตามทางฝัน ชีวิตสองแบบนี้ สามารถนำมาเปรียบเทียบกันหรือไม่

มนุษย์นั้นมักจะคิดเห็นใจและเข้าข้างตนเองได้ง่าย. ชีวิตในแต่ละเส้นทางของคนแต่ละคน ผู้เป็นเจ้าของชีวิตมักจะอดไม่ได้ที่จะโอดครวญ และตัดพ้อในบางครั้งคราว ว่าตนนั้นแสนจะเหนื่อยล้า อีกทั้งได้จ่ายทั้งเรี่ยวแรงและวันเวลาไปแล้วไม่น้อย แต่เหตุไฉนชีวิตจึงยังก้าวไปไม่ถึงไหนเสียที

หลายขณะของวันเวลาจึงคือความสับสน และงุนงงต่อชีวิต และคือความไม่มั่นใจในฝีเท้าก้าวต่อไป

โชคดีที่ไม่ว่าชีวิตจะหยุดนิ่งอย่างไร โลกภายนอกทางภาวะวิสัยก็ไม่เคยหยุดนิ่งเลย

ไม่ว่าชีวิตจะเคลื่อนตัวอย่างไรหรือไม่ โลกยังคงเคลื่อนตัวไปเสมอ

รู้สึกหรือพบเจอความอบอุ่นหรืออ้างว้างอย่างไร โลกไม่อนุญาตให้ชีวิตนิ่งอยู่นานนัก

เนื่องเพราะเวลาที่ชีวิตจะหายใจอยู่ได้นั้นย่อมมีจำกัด

เคยเห็น เคยมอง สายรุ้งบ้างไหม ?

เรืองรอง รุ่งรัศมี

พิมพ์ครั้งแรกในคอลัมน์ “สายลมในกิ่งหลิว” เนชั่นสุดสัปดาห์