การเสวยสุขของคนตาย

บทกวีนี้เขียนโดย โจวเอินไหล (5/3/1898 - 8/1/1976) ผู้เป็นที่จดจำในฐานะนักการฑูตที่ยิ่งใหญ่มากๆ คนหนึ่งของโลก เป็นนายกรัฐมนตรีมือสะอาดที่คนจีนทั้งในและนอกแผ่นดินจีนเคารพนับถือเป็นอย่างยิ่ง ได้ปฏิบัติภารกิจครั้งสำคัญๆ ในประวัติมากมาย โดยเฉพาะช่วงระหว่างปี 1949-1958 ทำหน้าที่รัฐมนตรีกระทรวงการต่างประเทศ ได้สร้างผลงานโดดเด่นในด้านการต่างประเทศเอาไว้มาก

ในวันเยาว์หลังเรียนจบมัธยมที่่โรงเรียนมัธยมหนานไค 南開中學 แล้วได้เดินทางไปศึกษายังต่างประเทศหลายแห่ง คือ ญี่ปุ่น, ฝรั่งเศส, เยอรมัน, อังกฤษ เมื่อกลับประเทศจีนก็ได้เข้าร่วมเคลื่อนไหวในขบวนการปฏิวัติจีนกับพลพรรคคอมมิวนิสต์อย่างจริงจัง ขณะที่ชาวพรรคคอมมิวนิสต์จีนรุ่นบุกเบิกที่เป็นคนฝักใฝ่ในด้านงานเขียนมีอยู่หลายคน ในจำนวนนั้นมี โจวเอินไหล รวมอยู่ด้วย  

ในวัยหนุ่ม โจวเอินไหลเคยทำงานหนังสือพิมพ์ และเคยเขียนบทกวีทั้งในลักษณะกลอนเปล่าสมัยใหม่ และ บทกวีฉันทลักษณ์ เพียงแต่ผลงานกวีของโจวเอินไหลมีอยู่ไม่มากนัก บทกวีของโจวเอินไหลเคยมีแปลรวมเล่มภาษาไทยโดย ทวีป วรดิลก เมื่อหลายปีมาแล้ว

ลมตะวันตกเฉียงเหนือพัดดังหวีดหวิว

ฤดูหนาวกรายมาถึง

ออกไปข้างนอก-ว่าจ้างรถลากเดินทาง

ชายลากรถสวมเสื้อนวมหนาทับร่าง

ร่างฉันสวมเสื้อนวมหนาเฉกกัน

ฉันติมันที่สวมแล้วไม่คลายหนาว

หากแต่เขารำคาญในความรุงรัง

ถอดออกวางไว้บนเท้าของฉัน

ฉันขอบคุณที่เขาเอื้ออาทรต่อฉัน

เขานั้นขอบคุณที่ฉันช่วยให้เขาได้คล่องตัว

ต่างมีชีวิตอยู่ร่วมกัน

การดิ้นรนของคนเป็น การเสวยสุขของคนตาย

            โจว เอิน ไหล

          อดีตนายกรัฐมนตรีสาธารณรัฐประชาชนจีน

เรืองรอง รุ่งรัศมี แปล

ตุลาคม 2529

พิมพ์ครั้งแรกในหนังสือ “เพราะฉันอายุสามสิบ” สำนักพิมพ์ฉับแกระ พ.ศ.2530