วาจา

จื่อฉินถามมว่อจื่อ อาจารย์ของเขาว่า

“ท่านอาจารย์ การพูดมากนั้นมีประโยชน์หรือไม่?”

มว่อจื่อตอบว่า

“วาจานั้น หากกล่าวมากเกินไป ยังจะมีประโยชน์อันใดเล่า!

เปรียบดังกบที่อยู่ในสระ มันร้องระงมอยู่ทั้งวันทั้งคืน จนกระทั่งคอแห้ง แต่กลับไม่มีใครไปสนใจฟังเสียงของมันเลย

แต่ไก่ในเล้านั้น มันร้องเพียงสองสามครั้งในตอนรุ่งสาง ทุกคนที่ได้ยินเสียงไก่ขัน ต่างก็รู้ว่า ฟ้ากำลังจะสว่างแล้ว ทุกคนต่างจึงให้ความสำคัญต่อเสียงขันของมันเป็นอย่างยิ่ง

ดังนั้น วาจานั้น หากกล่าวมากไปย่อมไม่มีประโยชน์”

มว่อจื่อ

(ประมาณ 480-420 ปี ก่อน ค.ศ.)

 เรืองรอง รุ่งรัศมี

แปลและเรียบเรียง

พิมพ์รวมเล่มครั้งแรกในหนังสือ มณีปัญญา ปรัชญานิพนธ์จีนโบราณ กรกฎาคม พ.ศ.2530