ขยายขอบเขตอาหารการกิน

เรารู้มาแล้วว่า食 : shiˊ : สือ : กิน

ภาษาจีนยังมีคำว่า “กิน” อีกคำหนึ่งที่ออกเสียงคล้ายกันคือคำว่า
吃 ：chi ：ชือ : กิน
吃饭 ： chi fanˋ ：ชือ ฟ่าน : กินข้าว
早餐 ：zaoˇcan ：จ่าว ชัน ：มื้อเช้า

และยังมีคำที่หมายถึงอาหารมื้อเช้าคำอื่นอย่าง
早点 ： zaoˇdian ：จ๋าว เตี่ยน：มื้อเช้า
早饭 ： zaoˇfan ：จ่าว ฟ่าน ：มื้อเช้า
จะเห็นว่า มีตัวหนังสือที่จำง่ายมากและเดาความหมายออกอยู่ตัวหนึ่ง คือ 早 ： zaoˇ：จ่าว : เช้า

早 ： zaoˇ：จ่าว : เช้า จำง่ายมาก เป็นช่องสี่เหลี่ยมมีขีดขวางอยู่ตรงกลาง 日 ด้านล่างเป็นเครื่องหมาย บวก หรือ กากบาท 十 ถ้าเราไม่ละเลยที่จะจดจำมันไว้ให้แม่น เวลาที่เห็นอักษรจีนตัวอื่นที่มีส่วนนี้ผสมอยู่ เราก็จะจำได้ง่ายขึ้นมาก เช่น
早 ： zaoˇ：จ่าว : เช้า
草 : caoˇ : ฉ่าว : หญ้า
朝 : chaoˊ : ฉาว : ราชสำนัก
朝代 : chaoˊdaiˋ : ราชวงศ์

ถ้าเราละเลยกับ คำ 早 ： zaoˇ：จ่าว : เช้า เสียตั้งแต่ต้น คำอย่าง 草 : caoˇ : ฉ่าว : หญ้า ยังอาจพอจดจำได้ไม่ยาก

แต่พอเป็น 朝 : chaoˊ : ฉาว : ราชสำนัก / 朝代 : chaoˊdaiˋ : ราชวงศ์
จะเริ่มรู้สึกตาลายขึ้นมาบ้างแล้ว แต่หากพิจารณาให้ละเอียด ถอดชิ้นส่วนของคำ 朝 : chaoˊ : ฉาว : ราชสำนัก จะพบว่ามันประกอบด้วยช้ินส่วน ซ้าย 十 日 十 ส่วนด้านขวา คือ 月

พอเห็นแบบนี้เราจะจำง่ายขึ้น และถ้าเราคัดลายมือ คำว่า 朝 : chaoˊ : ฉาว : ราชสำนัก /
朝代 : chaoˊdaiˋ : ราชวงศ์ หลายๆ รอบจนคุ้นมือ

เวลาเราไปเจอตัวหนังสืออย่าง 嘲 chaoˊ : ฉาว : หัวเราะเย้ยหยัน / เย้ยหยัน / เยาะเย้ย / เยาะ เราแทบจะจำคำใหม่นี้ได้ในทันที

ภาษาจีนไม่ได้เรียนยากอะไรนักหนาหรอก เราเพียงแต่ประมาทไปหน่อย หากไม่ยอมวางรากฐานตอนเริ่มต้นโดยมองว่ามันง่ายอย่างนี้เอง ข้ามๆ ไปก่อนก็ได้ พอเผลอไปแป๊บเดียว อ้าว มันกลายเป็นยากตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย

ลองดูตัวหนังสือตัวนี้ดูสิ
嘲 chaoˊ : ฉาว : หัวเราะเย้ยหยัน / เย้ยหยัน / เยาะเย้ย / เยาะ
มองมุมยากมันก็ยากนะ แต่มองมุมง่าย ถอดมันเป็นชิ้น 3 ชิ้น ชิ้นกลาง ถอดเป็นชิ้นย่อย บน กลาง ล่าง 十 日 十

อ้าว มันมันยากนี่หว่า.

ลองมองดูตัวอักษรนี้อีกทีสิ
嘲 chaoˊ : ฉาว : หัวเราะเย้ยหยัน / เย้ยหยัน / เยาะเย้ย / เยาะ

มันกำลังหัวเราะหยอกล้อเราเล่นอยู่ใช่ไหมเนี่ย !?!

เรืองรอง  รุ่งรัศมี