ที่สุด

เมื่อดวงตาจะถึงกาลบอด

จะสามารถมองเห็นขนอ่อนของนกในฤดูใบไม้ร่วงได้ก่อน

เมื่อหูจะถึงกาลหนวก

จะสามารถได้ยินเสียงบินของยุงและแมลงได้ก่อน

เมื่อโอษฐ์จะถึงกาลบกพร่อง

จะสามารถแยกรสของน้ำจากจือ และน้ำจากหมิ่น ออกจากกันได้ก่อน

เมื่อจมูกจะถึงกาลบกพร่อง

จะสามารถได้กลิ่นไหม้และกลิ่นผุเน่าได้ก่อน

เมื่อร่างกายจะถึงกาลล้ม

จะรีบร้อนแล่นตะบึงไป

เมื่อความคิดจิตใจจะถึงกาลเลอะเลือน

จะสามารถแยกแยะความถูกความผิดได้ก่อน

ดังนั้น

สิ่งทั้งหลายหากมิได้ไปถึงที่สุด

ย่อมจะไม่เกิดผลสะท้อนกลับในด้านตรงข้ามขึ้นได้

          เลี่ยจื่อ

หมายเหตุ : จือและหมิ่น เป็นน้ำสองสายอยู่ในมณฑลชานตง น้ำทั้งสองสายนี้มีรสชาติไม่เหมือนกัน

เรืองรอง รุ่งรัศมี

แปลและเรียบเรียง

พิมพ์รวมเล่มครั้งแรกในหนังสือ มณีปัญญา ปรัชญานิพนธ์จีนโบราณ กรกฎาคม พ.ศ.2530