ความฝันโบยบิน, วุฒิภาวะ

โศกนาฏกรรมอย่างหนึ่งของมนุษย์คือ

ไม่ทันได้รู้ว่า ความฝันได้โบกมือลาจากไปแล้ว

บางทีอาจเป็นเรื่องน่าสะเทือนใจเสียยิ่งกว่า

การไม่เคยมีความฝันเสียอีก

ภาพ : ชวิน  ถวัลย์ภิยโย
คำ : เรืองรอง  รุ่งรัศมี

วุฒิภาวะ

การติดค้างไม่ใช่เรื่องแปลก แต่การพาลกับผู้อื่นด้วยอารมณ์เป็นเรื่องเกเร แสดงอาการออกมามากๆ ก็เหมือนเอาสิ่งสกปรกป้ายหน้าตนเองจนเลอะ

ใครจะล่วงรู้ว่า คนที่เห็นแล้วนิ่งเงียบ คิดอะไรอยู่

วุฒิภาวะ คือ การนิ่งเงียบเป็น

วุฒิภาวะ คือ การคิดด้วยตนเองเป็น

วุฒิภาวะ คือ การยอมรับว่าผู้อื่นคิดด้วยตัวเองเป็น

วุฒิภาวะ คือ การยอมรับว่าผู้อื่นคิดไม่เหมือนตัวเราได้

วุฒิภาวะ คือ การรู้ว่าความนิ่งเงียบอาจไม่ใช่ทั้งการยอมรับ / การเห็นด้วย / หรือการยอมจำนน

วุฒิภาวะ คือ การรู้ว่าความสมเพทเวทนา ก็อาจทำให้คนนิ่งเงียบได้

การไม่เห็นประโยชน์ในการพูดอธิบายกับผู้ที่เต็มไปด้วยโมหะจริต ก็ทำให้คนนิ่งเงียบได้

วุฒิภาวะรู้ว่า การนิ่งเงียบเกิดได้ ทั้งจากจิตที่เมตตา จิตที่นิ่งเฉย จิตที่อำมหิตโหดร้าย

วุฒิภาวะ คือ การรู้จักโต

วันเวลาทำให้คนแก่ แต่อาจไม่ได้ทำให้คนรู้จักโต

เรืองรอง  รุ่งรัศมี

2013