ชา, จากห้องหนังสือของคนโง่

ชา  สีอะคริลิค บนแคนวาส 150x150 ซม.

จากห้องหนังสือของคนโง่

๑

ข้าพเจ้าเป็นคนชอบอ่านหนังสือ นอกจากชอบหนังสือแล้ว ยังชอบเพลงและชอบหนังอีกด้วย

เอ่อ... ข้าพเจ้าชอบเที่ยวไปในที่ต่างๆ และชอบเสพสุขอีกด้วย

สารภาพว่าข้าพเจ้าไม่ใช่คนขยันอะไรนัก ดังนั้นจึงมิได้เป็นคนร่ำรวยเงินทอง แต่การไม่ร่ำรวยไม่ได้หมายความว่าไม่ควรจะเสพสุข และไม่ควรจะมีรสนิยม

คนมีรายได้ต่ำ เสพสุขได้ และมีรสนิยมสูงได้

คนมีรายได้เจ็ดหมื่นแปดหมื่นล้าน เสพสุขไม่เป็น และไม่มีรสนิยม ก็มีให้เห็น

เสพสุข – ไม่ได้เสพกันด้วยเงิน สุนทรียรสต้องการพื้นที่ในใจและความว่างรอรับ

อ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง ดื่มชา ล้วนแต่ต้องใช้ใจและอารมณ์ว่างๆ จึงจะรู้รส

อ่านหนังสือเป็น ดูหนังเป็น ฟังเพลงเป็น ดื่มชาเป็น ขยับเข้าใกล้การใช้ชีวิตอย่างมีรสนิยมเข้าไปนิดหนึ่ง

ใช้ชีวิตอย่างมีรสนิยมน่าจะขยับเข้าใกล้การใช้ชีวิตเป็นเข้าไปอีกหน่อย

ใช้ชีวิตเป็นน่าจะไม่ใช่การใช้ชีวิตเป็นเครื่องจักรทำเงินเพียงอย่างเดียว ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องบ้างานนัก และยิ่งไม่ต้องบ้าเงิน บ้าอำนาจอะไรเลย

๒

ใครๆ ก็อ่านหนังสือได้

ใครๆ ก็ฟังเพลงได้

ใครๆ ก็ดูหนังได้

ใครๆ ก็ดื่มชาได้

และใครๆ ก็มีรสนิยมที่ดีได้

อ่านหนังสือ ดูหนัง ฟังเพลง ดื่มชา ในแต่ละเดือนใช้เงิน ๖๐๐ – ๗๐๐ บาทก็ได้แล้ว

จะใช้เงินเป็นพัน เป็นหมื่น หรือเป็นแสน เพื่ออวดความร่ำรวยหรือเพื่อข่มให้คนอื่นเขากลัว ก็แล้วแต่ทัศนะ

แต่นั่นอาจจะไม่ใช่การใช้เงินเป็น ไม่ใช่การมีรสนิยม และยิ่งไม่ใช่การใช้ชีวิตเป็น

คนมีรสนิยม คนใช้ชีวิตเป็น คงไม่ใช่คนอวดร่ำอวดรวย และคนข่มผู้อื่นด้วยเงินกระมัง

 เรืองรอง  รุ่งรัศมี

เมษายน ๒๕๔๙

ห้องหนังสือของคนโง่

คัดลอกบางส่วนจาก เสมือนคำนำผู้เขียน รวยรินกลิ่นชา ฉบับพิมพ์ครั้งที่ ๔ (ฉบับปรับปรุงใหม่) แพรวสำนักพิมพ์ พ.ศ.๒๕๔๙