คิดถึงหลี่ไป๋

สงสารจันทร์ในน้ำจะเหน็บหนาว
จึ่งโจนสู่ห้วงเวิ้งน้ำ
พลันวงกระจกเงินกลม
แตกกระจาย

กี่พันปีแล้วจันทร์ในน้ำ
แช่ฉ่ำสายธารเย็นใส
กี่ชั่วชีวิตความเป็นไป
จันทร์ที่ใดก็ไม่กลมเหมือนบ้านเรา

จอกเปล่าชูค้าง คว้างเปลี่ยว
เหล้าไผ่เขียวรินไปในเลือดเศร้า
พิณหยกสะบั้นสายข้างหลืบเงา
คือความเปลี่ยวเหงาของกวี

กี่กระปุกเหล้าระอุอุ่น
กี่มุกทิ้งหมองฝุ่นจานหยกนี้
กี่พิณสะบั้นสายที่เคยมี
จอกสุราล้นปรี่มือสั่นเทา

ล่องเรือเมฆาไปสู่ฟ้า
โอปวงบุปผาสวรรค์เจ้า
หายไปในน้ำค้างเช้า
ก่อนเถาไม้เลื้อยริมรั้วแย้มดอกบาน



๒๕๓๔

พิมพ์รวมเล่มครั้งแรก ในหนังสือ “โอบกอดจันทรา”  โดยแพรวสำนักพิมพ์ ตุลาคม ๒๕๔๘