วันเวลา
คือธารน้ำสายน้อย
ค่อยๆ ไหลผ่านข้างกายไป
ไม่เคยครุ่นคิดถึงการมาถึงและการจากไปของมัน
เปลือยเท้า
เดียวดาย...
สู่ความหลับไหล
บนทุ่งหญ้า
ตื่นฟื้น
ในความสลัวเลือน
ต้นหญ้าแข็งกระด้าง ใบไม้เปลี่ยนเป็นสีเหลือง
ไร้ที่เสาะแสวงหา
คือความฝันและความฝันอันวูบผ่าน
หรือจะเป็นเช่นดั่งธารน้ำสายน้อย
ไหลไปจนจบสิ้นอย่างเงียบเชียบ
วันเวลาแต่นี้
คือสายน้ำตก
ทุกๆ หยาดและทุกสำเนียง
ซัดต้องผิวเนื้อเสียจนเจ็บร้าว
ซิน
ตี๋
กวีจีนในอเมริกา
รวมเล่มพิมพ์ครั้งแรก ในหนังสือ “เพราะฉันอายุสามสิบ”
สำนักพิมพ์ฉับแกระ พ.ศ.2530
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น