คำคมภาษาจีนกับตัวเต็มตัวย่อ

คนเรียนภาษาจีนใหม่ๆ หรือคนที่ไม่เคยเรียนภาษาจีน มักจะมีปัญหาข้องใจว่าจะเรียนภาษาจีนแบบตัวเต็ม (ฝานถี่จื้อ- 繁體字) หรือภาษาจีนแบบตัวย่อ (เจี๋ยนถี่จ้อ- 简体字) เพราะฟังๆ กันมาว่าแบบตัวเต็มนั้นขีดเยอะกว่า เรียนยากกว่า

ดูข้อความภาษาจีนส่วนอธิบายศัพท์ต่อไปนี้ จะพบว่ามีคำที่ตัวฝานถี่จื้อเขียนต่างจากตัวเจี๋ยนถี่จื้อ 3 ตัว อีกทั้งที่เขียนต่างกันนั้นก็มิได้ต่างกันมากมาย
小时 : 小時 : xiǎo shí  : เสี่ยว สือ : ชั่วโมง
等于[等於] : děng yú : เติ่ง อวี๋ : เท่ากับ
两 : [兩] : liǎng : เหลี่ยง : 2 / สอง

หนังสือภาษาจีน รวมทั้งข้อเขียนภาษาจีนในอินเทอร์เน็ต มีทั้งที่เขียนด้วยตัวเต็มและตัวย่อ และไม่ว่าภาษาจีนแบบตัวเต็มหรือภาษาจีนแบบตัวย่อ ต่างก็ใช้ตัวอักษรจีนซ้ำกันอยู่จำนวนหนึ่ง (ปริมาณค่อนข้างมาก)

今天的一小时等于明天的两小时 。

jīn tiān de yī  xiǎo shí děng yú míng tiān de liǎng xiǎo shí

หนึ่งชั่วโมงของวันนี้เท่ากับสองชั่วโมงของวันพรุ่งนี้ .

อธิบายศัพท์
今天 : jīn tiān : จิน เทียน : วันนี้
的 : de : เตอ : คำแสดงการเป็นเจ้าของ
一 : yī : อี : หนึ่ง / 1
小时 : 小時 : xiǎo shí  : เสี่ยว สือ : ชั่วโมง
等于[等於] : děng yú : เติ่ง อวี๋ : เท่ากับ
明天 : míng tiān : หมิง เทียน : วันพรุ่งนี้
的 : de : เตอ : คำแสดงการเป็นเจ้าของ
两 :[兩]: liǎng : เหลี่ยง : 2 / สอง
小时 : xiǎo shí : เสี่ยว สือ : ชั่วโมง

ชีวิตคนเรามันไม่แน่ไม่นอน วันพรุ่งนี้อาจเกิดอะไรขึ้นก็ได้ คำคมเตือนใจนี้เตือนสติเรื่องคุณค่าของเวลา ดังนั้น จึงควรถนอมรักษาแต่ละชั่วโมงของวันนี้ให้ดีๆ

เรืองรอง  รุ่งรัศมี

ถอดคำคมเรื่องการใช้เงิน

一个人既会用钱又会省钱 ，

yī gè rén jì huì yòng qián yòu huì shěng qián

คนๆ หนึ่งหากรู้จักใช้เงินและรู้จักเก็บเงิน,

就是最快乐的人 ，

jiù shì zuì kuài lè de rén

เขาจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุด,

因为他有两种享受 。

yīn wèi tā yǒu liǎng zhǒng xiǎng shòu

เพราะว่าเขาสามารถเสวยความสุขได้สองทาง.

อธิบายศัพท์

一個人[一个人] : yī gè rén : อี๋ เก้อ เหริน : คนๆ หนึ่ง, คนหนึ่งคน

個 [个] : gè : เก้อ : ลักษณะนามใช้กับคน / สิ่งของ

既 ........  又 ....... : jì..... yòu .....: จี้.... โย่ว ....... : ในเมื่อ.....ทั้งยัง.....

会用钱 : huì yòng qián : ฮุ่ย ย่ง เฉียน : รู้จักใช้เงิน, ใช้เงินเป็น

会省钱  : huì shěng qián : ฮุ่ย เสิ่ง เฉียน : รู้จักเก็บเงิน, รู้จักประหยัดเงิน

會[会] : huì : ฮุ่ย : ทำได้, ทำเป็น

省 : shěng : เสิ่ง : ประหยัด

錢[钱] : qián : เฉียน : เงินตรา, เงิน

省錢[省钱] : shěng qián : เสิ่ง เฉียน : ประหยัดเงิน, ประหยัดมัธยัสถ์

就是 : jiù shì : จิ้ว ซื่อ : ก็คือ

最 : zuì : จุ้ย : ที่สุด

快乐的人 : kuài lè de rén : ไขว้ เล่อ เตอ เหริน : คนที่มีความสุข

快樂[快乐] : kuài lè : ไขว้ เล่อ : มีความสุข, ความสุข

的 : de : เตอ : คำแสดงการเป็นเจ้าของ

人 : rén : เหริน : คน

因为[因為] : yīn wèi : อิน เว่ย : เพราะว่า

他 : tā : ทา : เขา (สรรพนามบุรุษที่ 3)
有 : yǒu : โหย่ว : มี
两种 :[兩種] : liǎng zhǒng : เหลียง จ่ง : 2 ประเภท, 2 แบบ , 2 อย่าง
两 : [兩] : liǎng : เหลี่ยง : 2 / สอง
种 : [種] : zhǒng : จ่ง : ประเภท, แบบ, อย่าง
享受 : xiǎng shòu : เสี่ยง โส้ว : เสวยสุข, เสพสุข

  

เรืองรอง  รุ่งรัศมี

คำคมเรื่องคุณค่าของเวลา

如果你在早晨失去一小时，

rú guǒ nǐ zài zǎo chen shī qù yī xiǎo shí

ถ้าหากคุณสูญเสียเวลาหนึ่งชั่วโมงไปในยามเช้า,
你就要用一整天去寻找它。

nǐ jiù yào yòng yī zhěng tiān qù xún zhǎo tā
คุณต้องใช้เวลาทั้งวันเพื่อแสวงหามัน.

อธิบายศัพท์
如果 : rú guǒ : หรู กว่อ : ถ้าหาก, หากว่า, ถ้าหากว่า
你 : nǐ : หนี่ : คุณ, เธอ
在 : zài : ไจ้ : อยู่
早晨 : zǎo chen : จ่าว เฉิน : ตอนเช้า, ช่วงเวลาเช้า, ช่วงเช้า
失去 : shī qù : ซือ ชวี่ : สูญเสีย, สูญไป, สูญเสียไป, ทำหายไป
一小时 : yī xiǎo shí : อี เสี่ยว สือ : หนึ่งชั่วโมง
一 : yī : อี : 1, หนึ่ง
小时:  小時 : xiǎo shí  : เสี่ยว สือ : ชั่วโมง
就要 : jiù yào : จิ้ว ย่าว : ก็จะต้อง, ก็ต้อง, จะต้อง
用一整天 : yòng yī zhěng tiān : ย่ง อี เจิ่ง เทียน : ใช้เวลาทั้งวัน
用 : yòng : ย่ง : ใช้
整天 : zhěng tiān : เจิ่ง เทียน : เต็มวัน, ทั้งวัน
整 : zhěng : เจิ่ง : ครบถ้วนสมบูรณ์ , เต็ม , ทั้งหมด , เต็มจำนวน
天 : tiān : เทียน : วัน
去 : qù : ชวี่ : ไป
寻找[尋找] : xún zhǎo : สวิน จ่าว : เสาะหา, ค้นหา, แสวงหา, เสาะแสวง
它 : tā : ทา : มัน (สรรพนามบุรุษที่ 3 ใช้เรียกสัตว์หรือสิ่งของ)
牠 : tā : ทา : มัน (สรรพนามบุรุษที่ 3 ใช้เรียกสัตว์)
他 :  tā : ทา : เขา (สรรพนามบุรุษที่ 3 ใช้เรียกผู้ชายและผู้หญิง)
她 :  tā : ทา : เขา, เธอ, หล่อน (สรรพนามบุรุษที่ 3 ใช้เรียกผู้หญิง)

คำคมเตือนใจคำนี้เตือนสติเรื่องคุณค่าของเวลา การปล่อยให้เวลาผ่านไปในแต่ละวันนั้นคนมักไม่ค่อยรู้สึกตัว เผลอประเดี๋ยวเดียวเวลาก็ผ่านไปหลายนาที หลายชั่วโมง หลายวัน หลายปี น่าเสียดายว่าหนึ่งชีวิตของคนไม่ได้ยาวนานเลย ถ้าคนมีอายุกันคนละ 100 ปี มันก็แค่เพียง 36,500 วันเท่านั้น ส่วนใหญ่กว่าคนจะรู้เรื่องคุณค่าของเวลาก็อายุเข้าใกล้ 20 ปี บางคนใช้เวลามากกว่านั้น

พอรู้ตัวแล้วก็ใช่ว่าเราจะสามารถทำอะไรที่ตนเห็นว่ามีคุณค่า น่าทำ ได้เลย กว่าจะเรียนรู้ กว่าจะหาจังหวะโอกาสลงตัว เวลาของชีวิตก็ผ่านไปมากแล้ว

เรืองรอง  รุ่งรัศมี